Mijn manier is gewoon beter!

Deze keer een blog over mijn eigen speurtocht in het moederschap:

Op mijn verjaardag kreeg ik van onze oudste zoon (die de puberleeftijd bereikt heeft) de volgende kaart:

Het beschrijft  heerlijk hoe pubers zijn. Schreef ik al vaker over loslaten….in deze situatie is het loslaten zeker ook een grote oefening voor mijzelf, maar ook een spiegel.

Onze zoon is net 13 geworden. We hebben ook nog een dochter van bijna 11. Bij beiden merkte ik vanaf een jaar of 10 dat ze meer hun eigen keuzes willen gaan maken. Het zomaar doen wat mama zegt is er niet meer bij. Wat ik er 10 jaar “ingestopt” heb wordt nu op hun eigen unieke manier verwerkt. “Wat neem ik wel mee? Waarin ga ik zelf mijn keuzes maken?” zijn afwegingen die ze nu gaan maken. Ik merk dat ik in het begin enorm moest wennen aan het loslaten van mijn idealen. Hoe ze zich kleden, hoe hun kamer eruit ziet, hoe ze hun huiswerk maken, wanneer en hoe ze een huishoudelijk klusje doen…De lijnen liggen hier niet zo strak meer. Er is speelruimte. Het geven van die ruimte kost me de ene keer meer moeite dan de andere keer. Op sommige momenten moeten ze ook gewoon doen wat er gezegd wordt.

Soms komt het voor dat een kind zegt: “ik heb het vandaag eens anders gedaan, en ik merkte dat het veel makkelijker ging….”(ik wist allang dat die manier makkelijker was maar als ik dat zei werd dat natuurlijk niet aangenomen). Ik heb mijn eigen binnenpretje als ze na enige omwegen toch zelf tot wijze besluiten komen. Soms op mijn manier….maar soms op hun eigen manier.

Nu laat ik ze vaak zelf maar eerst ervaring op doen. Ik sta niet meer direct klaar met mijn adviezen, die nemen ze vaak toch niet aan ; ) Ik denk dat ze zo sneller zelfstandig zullen worden dan wanneer ik ze aan de hand neem. We zullen zien… Hun manier is soms ook echt wel beter! Ik geniet er van om ze groter en zelfstandiger te zien worden. Hun karakter en persoon worden steeds meer zichtbaar. Ik hoop dat ik ze genoeg ruimte geef om hun mooie unieke persoon te kunnen zijn en aan de andere kant ze de juiste kaders wijs waarbinnen ze van de vrijheid mogen genieten. De grens schuift steeds een beetje op….straks staan ze op hun eigen benen en moeten ze zelf besluiten gaan nemen. Dan kunnen ze beter nu op een veilige manier alvast oefenen.

Dit bericht is geplaatst in Geen categorie, Opvoeden, Tieners met de tags , . Bookmark de permalink.