“Doe niet zo kinderachtig!” Ik hoor het ouders wel eens zeggen tegen hun kind. Ik denk dan altijd: “Huh? Kinderachtig? Het is toch een kind!”
In de waan van de dag en zeker als we het on onze volwassen wereld heel druk hebben, kunnen we als ouders er weleens aan voorbij lopen dat onze kinderen nog van alles moeten ontwikkelen en leren. In het begin zijn we enthousiast over elk nieuwe dingetje dat een kind doet: het eerste lachje, de eerste keer dat de baby zich omdraait, de eerste keer dat het kind zich omhoog trekt in de box, het moment dat het kind zijn eerste stapjes zet. We staan er zelfs bij te juichen en aan te moedigen! Op een gegeven moment hebben ze al deze dingen geleerd en gaan we meer van ze verwachten.
Al deze lichamelijke dingen ontwikkelt een kind. Maar ook sociaal emotionele dingen moet een kind ontwikkelen en dat gaat niet van de een op andere dag. Hier is tijd voor nodig en zeker ook positieve aanmoediging.
Naast personal coach ben ik ook opvoedcoach. Ik coach vrouwen, die vaak ook moeder zijn. Ik ben TotalBalance coach geworden omdat ik de totale balans zo belangrijk vind. De rollen die je vervult staan niet los van elkaar. Daarom kan het zijn dat we tijdens een coachtraject ook situaties bespreken die met kinderen te maken hebben. Ik help degene die ik coach dan even een paar stappen terug te doen, een situatie eens van een afstand te bekijken. Is het reëel wat je nu van je kind verwacht? Hoe oud is je kind nu? Past het gedrag bij de leeftijd of het karakter van het kind? Wat kun je doen om je kind ook sociaal emotioneel te helpen bij zijn ontwikkeling.
Hoe kijken kinderen naar situaties? Twee voorbeelden die ik gewoon op straat tegenkwam de afgelopen tijd:
Het heeft net geregend. Je brengt je kind naar school en op het schoolplein ligt een enorme plas. Wat ziet jouw kind? He leuk een plas! Daar kan ik lekker in stampen! En dat gaat hij dan ook doen! Een kind denkt niet na over de gevolgen: natte schoenen, natte sokken, natte broek. Het kind heeft er waarschijnlijk ook niet eens last van dat alles nat is. Hij heeft lekker even in de plassen gestampt. Dat is genieten!
Wat zie jij: Jij baalde thuis al dat het regende en dat je door de regen naar school moest. Je was heel blij dat het net stopte met regenen toen je de deur uitstapte. Je bent blij dat je net op tijd op school bent en wil snel naar de deur lopen. Wat doet jou kind nu. Oh nee! “NIET IN DE PLAS STAMPEN!!” Roep je naar je kind. “KIJK NOU! NU ZIJN JE SCHOENEN HELEMAAL NAT!”Dat had je kind ook al gezien, maar die geeft er waarschijnlijk niks om.
Moet je je kind nu altijd in plassen laten stampen? Nee…maar je kunt een volgende keer je reactie misschien anders laten zijn. Of van te voren proberen te kijken door de bril van je kind. Neem deze ervaring mee voor een volgende keer. Nu weet je hoe jouw kind naar een plas kijkt. Je zou vooraf kunnen zeggen: Zie je die plas? Daar zou je wel in willen stampen he? Ik wil graag dat je schoenen droog blijven vandaag. We gaan binnenkort als het weer geregend heeft je laarzen aantrekken en dan kun je lekker met je laarzen in de plassen stampen.
Of een volgende situatie:
Je loopt op straat er wil even snel een boodschap doen (hmmm even snel werkt eigenlijk nooit goed met kinderen). Je kind ziet van alles onderweg en loopt niet door. Je hebt al een paar keer je kind erbij moeten trekken en moeten aansporen om door te lopen. Je staat voor het stoplicht te wachten, dat net op groen springt. En je kind??…dat staat weer even verder op en ziet iets interessants…jij reageert weer geërgerd omdat het licht al weer op rood springt. De ergernissen stapelen zich al weer op en je bent de balans al weer snel kwijt.
De bril van je kind: We gaan boodschappen doen. Dat jullie boodschappen gaan doen is hij na een paar stappen al weer “vergeten”. Het is nu gewoon een uitstapje geworden waarbij heel veel mensen, auto’s, bomen, bloemen etc. te zien zijn. Zijn focus ligt niet op de boodschappen.
De bril van jou: Ik wil even snel boodschappen doen. Ik moet straks nog dit en dat en dat… hé schiet toch eens op….blijf toch niet zo staan steeds, we hebben een beetje haast!
Wat doet jouw kind? Het geniet van de dingen om zich heen! Zie je het weer? Wat kunnen kinderen toch nog lekker de tijd nemen om te genieten! Waarom zijn we dat als volwassenen verleerd? Ik denk dat dit komt omdat we teveel dingen in 1 dag willen proppen. Lees mijn eerdere blog hierover. Kinderen leven nog meer bij de dag (of beter gezegd: bij het uur). En dan heb je een andere bril op.
Wil jij ook weer leren genieten? Bekijk je leven dat je nu leeft eens van een afstand. Is de tijd voor jou een beperkende factor of kun jij je dagen zo inrichten dat je kunt genieten en daardoor jouw kinderen ook?!
Merk je dat je vaak geprikkeld reageert tegen je kinderen en wil je dit veranderen? Een coachtraject bij Groei en Bloei Coaching kan je daarbij helpen. Ik help je afstand te nemen van situaties en deze eens op een andere manier te bekijken zodat je kunt gaan genieten en lichter door het leven kunt gaan.
